Zakończenia każdego roku szkolnego moich chłopców, to dla mnie niesamowite emocje. Z jednej strony ogromna ulga, że kolejny rok szkolny za nami i choć przez chwile nie trzeba będzie pilnować odrabiania zadań domowych i miliona innych około-szkolnych tematów. Z drugiej chwile wzruszenia na rozdaniu świadectw plus ogrom dumy, z tego jak super chłopcy sobie radzą. W ubiegłym tygodniu Leon zapewnił nam jeszcze dodatkowe wiadro dumy. Cała jego klasa wzięła udział w cyklu specjalnych warsztatów teatralnych, wynikiem których był fantastyczny spektakl pt. „Plotka”. Mieliśmy okazję oglądnąć go 19 i 20.06 na scenie Staromiejskiego Centrum Kultury Młodzieży przy ul. Wietora. Ale od początku…

Klasa VIb rozpoczęła współpracę ze Staromiejskim Centrum Kultury Młodzieży w marcu 2017. Pod opieką ich wychowawczyni pani Jadwigi Kubik oraz reżysera spektaklu pana Tadeusza Dylawerskiego, dzieci przygotowały adaptację opowieści „Jabłka pana Peabody’ego” autorstwa Madonny. Spektakl opowiedział widzom historię rodzącej się plotki. Pokazał że to, co na pozór wydaje się oczywiste, w rzeczywistości okazuje się być jedynie wyobrażeniem. Podkreślił również jaką siłę może mieć słowo i jak przez pochopną ocenę możemy skrzywdzić drugiego człowieka. Leon miał okazję zagrać jedną z głównych ról.

Dla dzieciaków była to świetna zabawa, ale też sporo nauki. Bo taki spektakl to naprawdę coś. To nie tylko wyrecytowanie wykutego wiersza na szkolnym apelu. Tutaj była jeszcze szczegółowa praca z tekstem i jego interpretacja, była prawdziwa scena, profesjonalne oświetlenie, czyli w skrócie – prawdziwa namiastka teatru. Wszyscy wypadli znakomicie. Duże pokłony dla pani wychowawczyni, która wspaniale obsadziła aktorów w poszczególnych rolach. Nawet osoby z mniejszym potencjałem teatralnym, fantastycznie odnalazły się w grze. Całość zrobiła niesamowite wrażenie. A morał pozostanie na długo w naszej pamięci.

Reżyser o pracy nad spektaklem:

Inicjatorką naszej współpracy była pani Jadwiga Kubik. To ona wybrała teksty, muzykę, dobrała obsadę, dopisała teksty końcowe. Mi została jedynie teatralizacja zdarzeń. Oswajając teatr w rozmowach i działaniu, chciałem pokazać młodzieży, że jest to miejsce, gdzie można się śmiało wypowiadać na wszystkie dla nich ważne tematy, będąc w żywym kontakcie z odbiorcą. Teatr to miejsce, gdzie intensywnie spotykamy się z własnymi emocjami, możliwościami i ograniczeniami. Z czasem zauważyłem jak skrupulatnie pani Jadwiga dobrała role. To spowodowało, że postanowiłem unikać nadmiernego estetyzowania przedstawienia, idąc w stronę teatru społeczno-szkolnego. Chciałbym w przyszłym roku szkolnym kontynuować współpracę, wspólnie odkrywając możliwości teatru.

Wychowawczyni o pracy nad przedstawieniem:

Dzięki panu Tadeuszowi, spotykając się raz w tygodniu, powoli oswajaliśmy się z tekstem, pracą nad głosem, odpowiednią modulacją, intonacją i dykcją. Nie było to łatwe i wielokrotnie musieliśmy powtarzać tę samą scenę. I chociaż początkowo wszyscy byli pogubieni i wydawało się, że będzie jedna wielka klapa, to udało nam się zmobilizować i stworzyć wspólnie pierwsze klasowe przedstawienie dla naszych kolegów, nauczycieli i rodziców.

A teraz zobaczcie jak całość prezentowała się na scenie.

Foto: Dorota Komorek

Więcej zdjęć również na fanpagu SCKM: klik